‘Mij geeft het meer voldoening om iets moois te maken voor de anderen en voor mezelf dan te hebben, hebben, hebben,… altijd maar meer, meer, meer…’
Het was de zomer van 2002. We waren in de Giardino Dei Tarocchi, het levenswerk van kunstenares Niki De Saint Phalle in Capalbio. De bovenstaande woorden zijn van haar. Ze troffen me, want dit is precies wat ik voel.
Een toevallige ontdekking
Bij toeval waren we de avond tevoren terechtgekomen in het Italiaanse stadje Capalbio. De volgende ochtend bereidde onze gastvrouw een stevig ontbijt met zelfgemaakte speltbroodjes en ze vertelde ons over de Tarottuin. Vrienden van haar hadden er nog aan meegebouwd en haar zoon had er in gespeeld. Natuurlijk gingen we het die dag bezoeken.
Gedurende meerdere decennia droomde Niki De Saint Phalle ervan om een beeldentuin te maken gebaseerd op de symbolen uit de tarot. Toen ze een rijke Italiaanse vriendin over haar grote droom vertelde zorgde die ervoor dat haar familie haar een stuk grond ter beschikking gaf. In 1998 werd de beeldentuin, op dat moment nog steeds een work in progress, geopend voor het publiek. De kunstenares stierf in 2002 op 71-jarige leeftijd. Meer dan twee decennia had ze het grootste deel van haar tijd en energie gestoken in het ontwerpen en bouwen van haar droomproject. Gedurende zeven jaren daarvan woonde ze zelfs in een van de monumentale sculpturen.
We dwaalden door de Tarottuin met zijn magnifieke sculpturen en mozaïekwerk en waren betoverd. Zo’n vreugdevol feest van creativiteit en schoonheid. Zo’n prachtig verhaal van creatieve veerkracht.
The Artist’s Way
Die ochtend in onze B&B vertelde onze gastvrouw ons nog over iets anders. Ze zou later in de zomer met een groepje mensen een workshop starten rond creativiteit. De workshop was gebaseerd op een boek, vertelde ze me, en ze schreef de titel ervan voor me op. Het was The Artist’s Way van Julia Cameron.
Terug thuis in België kocht ik het boek en begon er meteen in. Ik schreef altijd al dagboeken en legde me nu trouw toe op Ochtendpagina’s schrijven. Ik begon ook te tekenen, hield een collageboek bij, besliste dat ik niet tot mijn pensioen moest wachten om een muziekinstrument te leren spelen en kocht een accordeon. Maar vooral: ik begon eindelijk mijn droom om schrijfster te worden ernstig te nemen.
De Schrijfkaravaan zag het licht
In 2012 richtte ik De Schrijfkaravaan op. De eerste workshop die ik met De Schrijfkaravaan gaf was de twaalfwekenreeks van The Artist’s Way. Daarnaast gaf en geef ik workshops waarin ik deel wat ik zelf al doende over schrijven heb geleerd. Geen klassieke technische schrijfworkshops, wel schrijfdagen of -weken waarin ik mensen help om bij de bronnen van hun inspiratie te komen en zo teksten te schrijven die de lezer echt raken.
In 2015 verscheen bij Cossee mijn debuutroman Dat is wat ik bemin. Een lang gekoesterde droom werd werkelijkheid. Die zomer, de ontdekking van de Tarottuin van Niki De Saint Phalle en vooral van het prachtige boek The Artist’s Way, dat al miljoenen mensen inspireerde, waren de start van dit mooie pad.